Τελευταία και καταϊδρωμένη

Οι μουσικές μου προτιμήσεις καταλαμβάνουν ένα ευρύ φάσμα στον κόσμο της μουσικής. Κατά καιρούς λοιπόν, "κολλάω" με αγαπημένες μουσικές και ασχολούμαι κυρίως με συναφή ακούσματα. Με αποτέλεσμα να μην παρακολουθώ τις νέες κυκλοφορίες και δη αυτές που δεν είναι για τα αυτιά μου. Έπεσε στην αντίληψή μου πρόσφατα λοιπόν, ένα project, που τα origins του βρίσκονται εκτός του φάσματός μου. Indie Pop του σήμερα δηλαδή. Αυτό που άκουσα όμως, έφερε απορίες στο μυαλό μου και ένα χαμόγελο στα χείλη μου. Απορίες πως δυο πιτσιρίκια συνθέτουν τέτοιες μουσικές και χαμόγελο γιατί τους θεωρώ ευφυέστατους. Ναι λοιπόν! Σχεδόν μετά από ένα χρόνο κυκλοφορίας του πρώτου τους album, ανακάλυψα κι εγώ τους Last Shadow Puppets! Σε μια εποχή που δεν υφίσταται παρθενογένεσις, οι LSP, εμπνέονται, διοχετεύουν στη μουσική τους τους λυρισμούς του Morricone, του Walker και του Bowie, με τρόπο τίμιο. Δεν αντιγράφουν, αλλά μετατρέπουν τις μουσικές του χθες σε σύγχρονες μελωδίες με τους προβληματισμούς του σήμερα. Κριτικός μουσικής πάντως δεν είμαι. Μου αρέσει όμως να ακούω μουσική που έχει να πει κάτι. Enjoy!

Ένα blog εμπνευσμένο από τον Lux Interior (R.I.P.)

Μετά από συνεχείς προτροπές φίλης καρδιακής, αποφάσισα να "ανοίξω" αυτό το blog, περισσότερο σαν χώρο έκφρασης καλλιτεχνικών και μουσικών "διαστροφών" παρά σαν "βήμα διαλόγου" με τον έξω κόσμο.

Ωστόσο, τα σχόλια καλοδεχούμενα, αρκεί να μην "προσβάλλουν" τη διάθεση έκφρασης του blogger. 

Enjoy!

"Mama don't allow no pets." 

(Lux Interior)