Ιούλιος 09, ΑΘήνα
Οι μέρες του καλοκαιριού περνούν και εγώ φέτος νιώθω θεατής. Με 3 εβδομάδες βέβαια off από το γραφείο τον Ιούνιο, σατ δε φακ απ, και πολύ μου είναι που νιώθω και έτσι. Διακοπές είναι όταν επί 2 εβδομάδες, λιώνεις τα μεσημέρια στο Ναυάγιο με τις μπύρες και τα Spumante, όταν σέρνεσαι το απογευματάκι μόλις πέσει ο ήλιος μέχρι την Ψαραλυκή να δροσιστείς και να την πέσεις κάτω από τα αρμυρίκια, όταν μετά τσακίζεις τις μερίδες στον Ντάμη, όταν χλαπακιάζεις το παγωτό στη Βίκυ και μετά ντουζάκι και βόλτα. Όμως φέτος ήταν το καλύτερό μου τα workshops στα παγωτά καθώς και όλη η τρεχάλα. Και ας μην πλησίασα τη θάλασσα παρά μόνο μια φορά. Καταλήγω πως "διακοπές" για μένα είναι το ίδιο το νησί και οι άνθρωποί του. Κάτω από οποιεσδήποτε συνθήκες. Τρώγομαι δεν μπορώ, θέλω να μπω στο πρώτο καράβι και να την κάνω....
