Ότι έχουμε επιστρέψει στην Αθήνα, κατάκοποι αλλά χαρούμενοι, αγχωμένοι αλλά και ανυπόμονοι για το επερχόμενο ταξίδι. Ο γάμος ήταν μια ξεχωριστή εμπειρία, όπως και να το κάνεις εν γένει, είναι μια διαφορετική από τις υπόλοιπες, στιγμή στη ζωή κάθε ανθρώπου, ιδιαίτερα αν οι άνθρωποι που την πλαισιώνουν σε κάνουν ευτυχισμένο. Προσωπικά δεν έδινα ποτέ και τόση σημασία στην όλη διαδικασία, ίσα ίσα που κορόιδευα κάτι προσκλητήρια του τύπου: "στη σημαντικότερη στιγμή της ζωής μας..." (δηλαδή η γέννα είναι λιγότερο σημαντική?), "επιτέλους έφτασε η ώρα που θα ενώσουμε τις ζωές μας..." (λες και η λειτουργία και ο παππάς ενώνουν τις ζωές των ανθρώπων) κ.λπ. Ωστόσο δεν περίμενα πως θα ήταν τοσο ωραία, να έχεις γύρω σου όλους τους φίλους σου και γενικότερα αγαπημένα πρόσωπα και να το γιορτάσεις με ένα super πάρτυ. Γιατί ο γάμος ήταν πάρτυ. Και το ευχαριστηθήκαμε όλοι ανεξαρτήτως ηλικίας και μουσικών γούστων. Και ευχαριστώ όλους που περάσαμε τόσο ωραία. Καταλήγω πως ο γάμος είναι σαν το παστίτσιο. Το ζεύγος είναι τα μακαρόνια και τα αγαπημένα πρόσωπα η μπεσαμέλ. Αν λείπει η μπεσαμέλ, απλά δεν είναι παστίτσιο. Παμ παρακάτω.
6 σχόλια:
Να ζήσετε αγαπητά μου παιδιά... πάντα ευτυχισμένοι. Άντε και στα δικά μας... :Ρ
Ευχαριστούμε πολύ για τις ευχές malddim :)
Αρχικά, καλές διακοπές, από ότι διάβασα τις χρειάζεσαι, και κατόπιν όλα τα καλά του κόσμου στην καρδία σου :)
...και στα δικά σου βεβαίως βεβαίως ΛΟΛ!
Σματς!
koukou na mai k egw. Euxomai panta ola kala kai panta sto paron. Kai pote tha sas doume?
Σύντομα!
Να τακτοποιήσω αυτό το σπίτι επιτέλους!
Φιλιά πολλά :)
Thea ton ekanes ton mousaka h to pastitsio - opoio protimas esy :D
Ante kai stwn paidiwn sas ;-)
Ναι ρε φιλενάδα, το πιο ωραίο παστίτσιο που έχω φάει λέμε! ;)
Δημοσίευση σχολίου