εγώ πάντως κρατάω μικρό καλάθι, γιατί ο μπάρτον έχει ΠΟΛΥ καιρό να μας δώσει κάτι εξαιρετικό -και κάθε φορά (big fish, charlie & choc factory, sweeney todd etc) ξεκινάμε με μεγάλες προσδοκίες οι οποίες στην πορεία διαψεύδονται. οπότε μικρό καλάθι και βλέπουμε...
@spiral: Γενικότερα θα έλεγα πως ο Μπάρτον έχει ένα δικό του στυλ το οποίο χαρακτηρίζει τις ταινίες του είτε λιγότερο είτε περισσότερο. Αναλόγως με την υπόθεση και το ύφος που θέλει να δώσει. Κι εμένα έχει τύχει να με κουράσει αρκετές φορές αλλά θεωρώ πως μπορεί να συμβαίνει επειδη δεν ήμουν στην κατάλληλη φάση για Μπάρτον. Αν μη τι άλλο όμως δεν έχω να του προσάψω τίποτα σχετικά με φωτογραφία, σκηνοθεσία και κοστούμια.
@ Tyler: Οι αγαπημένες μου είναι ο Εφιάλτης των Χριστουγέννων, Ο Ψαλιδοχέρης και το Big Fish. Τώρα που το σκέφτομαι οι 2 τελευταίες νομίζω πως είναι και απο τις πιο συναισθηματικές του. Από το 2000 και μετά τουλάχιστον.
@ Βρωμιστεράκι: Και φωτογραφία και κοστούμια! Όπως είπα και στον spiral, για μένα είναι τα φόρτε του!
σκαθαροζούμης, ψαλιδοχέρης, εντ γουντ, τα δυο μπατμαν (ειδικά το δεύτερο), λίγο πολύ οτιδήποτε πριν από τον ακέφαλο καβαλάρη. στον χριστουγεννιάτικο εφιάλτη συμμετείχε ως παραγωγός κι όχι ως σκηνοθέτης, οπότε δεν ξέρω πόσο κρέντιτ του αντιστοιχεί (τρομερή ταινία πάντως). δεν ξέρω, από τον ακέφαλο καβαλάρη κ μετά, ενώ όλα είναι όπως πρέπει, η αισθητική παραμένει αυτή που αγαπήσαμε, μοιάζει να έχει χάσει την όρεξή του για σινεμά.
6 σχόλια:
εγώ πάντως κρατάω μικρό καλάθι, γιατί ο μπάρτον έχει ΠΟΛΥ καιρό να μας δώσει κάτι εξαιρετικό -και κάθε φορά (big fish, charlie & choc factory, sweeney todd etc) ξεκινάμε με μεγάλες προσδοκίες οι οποίες στην πορεία διαψεύδονται. οπότε μικρό καλάθι και βλέπουμε...
charlie & sweeny todd ήταν εργάρες, ποιές θεωρείς καλύτερές του;
εν αναμονή λοιπόν....διότι από φωτογραφία τουλάχιστον θα σκίζει!
@spiral: Γενικότερα θα έλεγα πως ο Μπάρτον έχει ένα δικό του στυλ το οποίο χαρακτηρίζει τις ταινίες του είτε λιγότερο είτε περισσότερο. Αναλόγως με την υπόθεση και το ύφος που θέλει να δώσει. Κι εμένα έχει τύχει να με κουράσει αρκετές φορές αλλά θεωρώ πως μπορεί να συμβαίνει επειδη δεν ήμουν στην κατάλληλη φάση για Μπάρτον. Αν μη τι άλλο όμως δεν έχω να του προσάψω τίποτα σχετικά με φωτογραφία, σκηνοθεσία και κοστούμια.
@ Tyler: Οι αγαπημένες μου είναι ο Εφιάλτης των Χριστουγέννων, Ο Ψαλιδοχέρης και το Big Fish.
Τώρα που το σκέφτομαι οι 2 τελευταίες νομίζω πως είναι και απο τις πιο συναισθηματικές του. Από το 2000 και μετά τουλάχιστον.
@ Βρωμιστεράκι: Και φωτογραφία και κοστούμια!
Όπως είπα και στον spiral, για μένα είναι τα φόρτε του!
σκαθαροζούμης, ψαλιδοχέρης, εντ γουντ, τα δυο μπατμαν (ειδικά το δεύτερο), λίγο πολύ οτιδήποτε πριν από τον ακέφαλο καβαλάρη. στον χριστουγεννιάτικο εφιάλτη συμμετείχε ως παραγωγός κι όχι ως σκηνοθέτης, οπότε δεν ξέρω πόσο κρέντιτ του αντιστοιχεί (τρομερή ταινία πάντως). δεν ξέρω, από τον ακέφαλο καβαλάρη κ μετά, ενώ όλα είναι όπως πρέπει, η αισθητική παραμένει αυτή που αγαπήσαμε, μοιάζει να έχει χάσει την όρεξή του για σινεμά.
Excellent work. Love it.
Δημοσίευση σχολίου